Een blog beginnen was iets wat mij al een tijdje bezig hield. Maar ja, hoe begin je, wat ga je schrijven... jullie kennen dat wel.
De naam Eenvoud & Simplicity staat voor wat ik mooi vind in het leven. Het moet stoer en eenvoudig zijn, maar mag wel een twist hebben. Ik houd niet van frutsels. Niet in mijn huis, niet in mijn kleding en niet op mijn bord. Zoals velen van jullie houd ook ik van een sobere woonstijl.
Ik woon met man, twee dochters (21 en 19 jaar oud) en de hond in een rijtjes huis in het midden van het land. Met een man als schilder heb ik al vele kleuren op mijn muur gehad. De laatste keer dat er bij mij geschilderd is, was afgelopen januari. Dit was naar aanleiding van de verbouwing van de keuken. Het idee voor een blog nam toen concretere vormen aan. Nu zijn jullie natuurlijk benieuwd naar de keuken.
Ik wilde graag een stoere, sobere, maar functionele keuken. Ook de combinatie oud/nieuw vind ik wel iets hebben. De wasbak (gekocht bij De Potstal) wordt daarom gecombineerd met een mooie moderne kraan van Dornbracht.
Onder de wasbak heb ik drie laden, de rest van de keuken bestaat uit alleen kastjes. De koelkast staat in een grote kast. Het blad is gemaakt van een soort beton stuc en is daarnaast drie keer met zeer matte lak afgewerkt.
Ik heb 20 jaar een hoekkeuken gehad en wilde graag iets wat minder standaard was. De keuken is dan ook helemaal door mij ontworpen en handgemaakt door de timmerman. De kastjes zijn geschilderd in de kleur Industrial Grey van Flexa.
De muur is geschilderd in kalkverf kleur Lino van Carte Colori. Als schilder moest mijn man wel heel erg wennen aan de kalkverf, maar naarmate hij het meer gebruikt, hoe beter het gaat. Echte liefde zal het wel nooit worden, maar dat is dan maar zo, ik ben er helemaal weg van!
De vouwgordijnen zijn groen-grijs linnen. De stof heb ik samen met de kalkverf gekocht bij De Stamkamer. Het maken ervan was een groot karwei. Iedere keer als ik nieuwe gordijnen voor het keukenraam maak, beloof ik het mezelf dat het de laatste keer is. Maar ja, begin er toch steeds weer aan. En begint de cirkel weer opnieuw en klaag ik weer dat ik het nooit meer doe. Eéns zal er een keer zijn dat ik het echt niet meer doe.
Na de keuken wilde ik ook de kamer aanpakken, maar daarover later meer...
Liefs,
Marjan
