Inspiratie(loos)

Momenteel heerst er in blogland een zeker gevoel van genoeg = genoeg, op = op en zolang de voorraad strekt. Op meerdere blogs lees ik dat men volop gaat genieten van een zomerstop en dan wel weer verder gaat kijken... Ook een aantal blogs die ik altijd graag las, zijn inmiddels niet- of bijna niet meer actief.  

Who's to blame? Inspiratie. Of liever het gebrek eraan. Ik ken het wel, meerdere keren heb ik naar het computerscherm zitten staren... Wat zorgt hiervoor? En waarom overkomt het nu iedereen op hetzelfde moment?

Het is niet alleen blogland die zit te happen voor wat nieuws, iets fresh. Ook de traditionele media zit momenteel met hun handen in het haar. Woonbladen zijn dan ook niet meer wat ze geweest zijn. Ik merk dan ook dat ik de laatste tijd er steeds minder doorheen blader. Ja, hier en daar staat een leuke reportage, maar het wauw gevoel van vroeger is wel weggeëbd.

Vroeger bladerde ik alle bladen wel tig keer door. Van voor naar achter en weer terug. Ik was dan ook zo'n persoon die bijna elke magazine bewaarde, of er meerdere artikels uitscheurde (waar ik trouwens, huidige-Marjan, nog zeer blij mee kan zijn. Soms kom je nu dezelfde huizen tegen en dan is het toch leuk om te zien hoe alles door de jaren heen veranderd is). Ik was vroeger voor mijn gevoel dan ook nog zoekende naar mijn stijl. In deze zoekperiode probeer je dan ook zoveel mogelijk inspiratie op de zuigen en hieruit -uit de grote mengelmoes van inspiratie- jouw eigen stijl te halen.

Als alles volgens plan verloopt, kom je op een gegeven moment je eigen mengelmoesje tegen waarbij je je prettig voelt. En dan wordt het doorbladeren van woonbladen opeens niet meer zo inspirerend als vroeger. Begrijp me niet verkeerd, ik blader met liefde woonbladen door, maar de daadwerkelijke inspiratie-ideeën die ik er uithaal is tegenwoordig nihil. Ik denk dat dit 'fenomeen' (dochterlief is ervan overtuigd dat het een fenomeen is, misschien zelfs een epidemie. Ja, dochterlief houdt soms van overdrijven) ook momenteel blogland heeft bereikt... dumdumdumdummmmmm (dochterlief vindt ook dat een dramatisch melodietje hierbij van toepassing is).

Het is dan ook misschien een goed idee om eens een keertje verder te kijken dan je neus lang is. Het voor de hand liggende eens naast je neer leggen en voor een keertje out of the box gaat denken. Ga eens bij een winkel kijken waar je normaal nooit binnenloopt, ga naar een museum of blader juist dat brocante blad eens door! Inspiratie is iets dat je overkomt. Iets van het kijken en dan ineens iets van het denken. Op de gekste plekken kun je inspiratie vinden en krijgen.

Ik ben een verfent handwerkster. Ik brei, ik haak en ik naai veel dingen (tegelijkertijd). Het één is nog niet af, of ik ben in mijn hoofd al bezig met al die andere dingen die ik hierna, en daarna, en daarna-daarna kan gaan maken. Inspiratie ten top! Een heel arrangement van boekjes sieren mijn collectie. Van 1950 tot anno nu en alles wat daar tussen in zit. Het leuke van dit alles is dat je altijd een eigen draai aan dingen kunt geven. Een ander stofje, een ander kleurtje, een ander knoopje. Het maakt een wereld van verschil! Zo wordt alles iets persoonlijks.

Met eenzelfde blik kijk ik rond in mijn huis. Ik koop alleen dingen waarvan mijn hart een sprongetje in de lucht maakt. Dit heb ik door schade en schande moeten leren. Veel dingen kan ik mooi vinden, maar weinig dingen gaan mee naar huis.

Door alleen dat te kopen/maken wat ik echt mooi vind, bouw ik een interieur om mij heen die helemaal bij mij aansluit. Vaak zijn dat de spullen waar ik niet eens echt naar op zoek was, maar die zomaar op mijn pad terecht kwamen en waarbij meteen gedacht werd 'ja dat is het'. Dat zijn dan ook de dingen die overal in huis leuk staan. De dingen waarbij je een geluksgevoel krijgt als je ernaar kijkt. Dus eigenlijk de dingen die je met gevoel koopt.

Hier in huis heb ik, als ik om mij heen kijk, veel geluksmomentjes. De haard, iedere dag een feestje om naar te kijken. De sofa, in een opwelling gekocht maar echt een topper. Het mooie ornament op tafel, gekocht tijdens een open dag in Oss jaren geleden en staat echt overal mooi. Ik kan zo nog wel even doorgaan. Maar ik haal ook iedere keer weer inspiratie uit de dingen om mij heen. Staan ze op een ander plek dan krijg je meteen een heel andere sfeer in huis. Maar een sfeer die wel aansluit bij mijn eigen stijl en waarover ik dan ook zeker ben.

Eigenlijk merk ik dat ik mezelf het beste weet te inspireren. Ja ja, ik weet het, klinkt nogal bla bla bla.
Maar ik bedoel ermee dat door goed naar jezelf te luisteren en te weten wat je mooi/leuk/goed vindt, jij zelf je grootste inspiratiebron kan zijn. Het is dan ook belangrijk om eerst naar jezelf te kijken en een zogenaamd doel voor ogen te hebben met wat jij wilt en hoe jij dat wilt gaan doen, voordat je om je heen kijkt hoe anderen dat hebben gedaan.

Dit is bij mij ook niet op een avondje komen aanvliegen. Als mens blijf je jezelf ontwikkelen. Elke dag leer je weer iets nieuws (ja zelfs iemand die een halve eeuw oud is, leert elke dag er toch weer iets bij). Dit reflecteert dan ook weer terug in dat wat je neerzet en mooi vindt etc etc. Toen ik voor het eerst op mijzelf ging wonen had ik een roze keuken en een groene bank. Ik bedoel, ik ben van ver gekomen... ;) Maar doordat ik nu een beter beeld heb van mezelf en de persoon die ik ben, kan ik ook goed pinpointen wat ik wel en niet mooi vindt. Wat mij wel en niet inspireert. Ik hoop dat iedereen na een goede vakantie weer helemaal vol inspiratie aan de slag kan gaan. Wie weet borrelen er nog wat spannende dingen naar boven. ;)

liefs, Marjan

Belgische Schone

Gisteravond ben ik samen met dochterlief naar de opening van Belgische Schone in Singer Laren geweest. Dochterlief heeft bij Singer een aantal maanden stage gelopen en zodoende mee geholpen aan deze tentoonstelling. Nu gaan we wel vaker naar Singer Laren, ten eerste omdat het lekker dichtbij is, ten tweede vind ik het altijd een heel prettig museum en ten derde hebben ze natuurlijk vaak mooie tentoonstellingen. Het is niet groot maar intiem. Doordat we nu bij de opening mochten zijn, gaf het een apart gevoel om 's avonds naar Laren te gaan en dan bijna privé door het museum te lopen.

Dochterlief had de uitnodiging en vertelde dat het vanaf 8 uur was. Wij waren er om iets over 8en en ja, jullie snappen het al, we waren fashionably late.... De directeur was al begonnen met zijn opening.
Oooh, je voelt je net als vroeger op school als je te laat kwam. Maar goed, stilletjes zochten we een plekje.

In de theaterzaal, Singer Laren bestaat uit een museum en een theater, vertelde de directeur aan de hand van een diavoorstelling het verhaal van de tentoonstelling. Hierbij liet hij de belangrijkste stukken voorbij komen. Wat ik zag beloofde al veel goeds. Zo leuk om al zoveel informatie te krijgen van de werken nog voordat je ze daadwerkelijk gezien hebt! Je kijkt dan toch echt met een ander oog naar het geheel.

Belgische Schone is in samenwerking met het Museum voor Schone Kunsten Gent. Meer dan 80 klassiek moderne (wie wist dat dat bestond) werken uit België hangen aan de muur. Alle -isme komen voorbij zoals impressionisme, expressionisme, magisch realisme, surrealisme etc etc.

Na het praatje van de directeur kwam ook de directrice van het Belgische museum nog even aan het woord. Nu moet ik zeggen dat zij moeilijk te volgen was en haar verhaal dus een beetje langs mij heen is gegaan. Maar het was vast erg interessant. ;)

"Nu gaan we naar de zaal", dacht ik na bijna een uur zitten luisteren naar iedereen. Maar nee, wat schetste onze verbazing. Ineens stonden daar 4 jonge mensen op het podium die muziek gingen maken. Niet aangekondigd of wat.... Echt verbazing alom. Nu keek dochterlief op de uitnodiging vanmorgen en daar staat inderdaad "gevolgd door een muzikale verrassing". Ach ja, het is net als de tijd hé. Lezen? Daar doen ze tegenwoordig niet aan... Maar ik moet zeggen, ze speelden fantastisch.

Hierna mochten we dan toch eindelijk naar de zaal.

Als je binnenkomt krijg je meteen een wauw gevoel. Altijd goed natuurlijk. Wat zo leuk is, is dat ik naast de informatie van de directeur ook nog veel informatie van dochterlief kreeg. Altijd makkelijk om zo je privé gids te hebben.

De tentoonstelling begint met realistische salonschilderkunst. Dit zijn vaak de schilderijen waar ik van houd. Mooi kleurgebruik, voorstellingen en 'toets' (zoals ik van dochterlief tegenwoordig de kwaststrepen moet noemen). En ik kan het dan ook niet laten om rond te lopen met van.... oh die wil ik wel en die en die, nou die niet... Doordat de tentoonstelling dus zeer uitgebreid werk te bieden heeft (geloof me, impressionisme lijkt helemaal niet op expressionisme, laat staan magisch realisme!), krijg je van alles voorgeschoteld. Veel dingen vindt ik mooi, maar er hangt wat tussen dat... nou... nimmer te nooit aan mijn muur komt te hangen.

Na het museum rond gelopen te hebben werd er een hapje en een drankje geserveerd. Nu was ik best moe en gingen we aan een tafeltje zitten. Ik had al een glaasje en het hapje kwam langs. Ja echt langs, want iedereen met een schaal met hapjes liep straal langs ons heen. Dan maar niet. Soep van Belgisch bier klinkt mij nou niet zo lekker in de oren. Nee, doe dan maar nog een kop thee.

Dochterlief wilde nog een paar foto's maken en dus deden we nog een rondje museum. En toen was er werkelijk bijna niemand in de zalen. Wat een raar gevoel is dat. Kon er bijna zo eentje van de muur halen, was het niet dat de suppoost ons nog nauwlettend in de gaten hield. Volgende keer beter. ;)

Hierna onze taxi weer gebeld met de mededeling dat we weer opgehaald wilden worden. Al met al een leuk en enerverend avondje uit.

Mochten jullie eens in de buurt zijn van Laren, altijd leuk om even langs dit museum te gaan en daarna een hapje of een drankje te doen in het dorp zelf. Als je goed kijkt zie je vast wel een paar BN'ers in het wild rondlopen.

liefs, Marjan

Mokken

Iedereen denkt dat ik altijd heel veel servies heb, maar toen ik van de week voor de zoveelste keer een beker liet vallen (en ja, dat gebeurd bij mij nog wel eens een keertje. Vaak met een goed resultaat, maar zoals jullie begrijpen dit keer niet), keek ik in de kast vol ongeloof. De plank was helemaal leeg, geen beker meer te bekennen.... oops.

Vorig jaar ofzo zag ik bij Styling & Living deze mok:

OPSLAG VERLIEFD! Maar helaas niet meer verkrijgbaar. *sad face* Echter als iemand een suggestie heeft waar ik deze misschien nog wel kan kopen, houd ik mij aanbevolen.

Zoals jullie wellicht weten ben ik meer een glazen-persoon dan een mokken-persoon, dus mijn kennis op dit gebied had enige oppoetsing nodig. Maar gelukkig hebben we daar het internet voor! En wat zijn er veel mokken, bekers en alles wat daar tussenin zit te vinden. Vooral bloem-bedrukte en modern geometrische mokken in 'kekke' kleuren voeren de boventoon. Ik had natuurlijk de zoektocht gestart om eenzelfde soort stijl mok te vinden als die van Styling & Living. En op een gegeven moment zie je door de bomen het bos niet meer met al die felgekleurde gebloemde bekers.

Je gaat op een gegeven moment ook op de raarste plekken kijken. Tegenwoordig verkoopt elk tuincentrum een serviesset, dus je weet het maar nooit waar een mok kan opdoemen uit het assortiment. Ook de meer traditionele verkooppunten, zoals de Hema, werden ondersteboven gehouden. En wat zie ik daar tot mijn schrik, een beker die me wel bevalt. Echter dochterlief had er niet zoveel vertrouwen in. "Dat kan toch nooit wat wezen", zegt ze afwijzend en suggereert om verder te kijken. Schijn bedriegt inderdaad, maar toen we van de week de Hema binnenliepen zag ik daar diezelfde mok staan. En jullie raden het al, die staat nu netjes op de plank.

Het is dan wel een cappuccino mok, maar bij ons wordt er gewoon thee ingeschonken. En blij dat dochterlief ermee is. ;)

liefs, Marjan

Kasten

Tweede pinksterdag vroeg Rob aan mij, totaal onverwachts, of ik de kast nog geschilderd wilde hebben.....

JA JA Natuurlijk!!

Als ik de verf op zou zoeken, zou hij dat wel even voor mij doen.
Dat laat ik me natuurlijk geen tweede keer zeggen!

Vanaf het moment dat wij de kamer in de kalkverf hebben gezet, was ik niet geheel tevreden met de kleur van de kast. Alhoewel hierbij gezegd moet worden dat ik bij aankoop al hier en daar enige suggesties had gedaan van alle andere kleuren waarin ie ook mooi zou uitkomen. Maar Rob was er toen nog niet geheel van overtuigd en zei dat het wel meeviel (de ene kast was blauw, de andere oranje, hoe bedoel je 'het valt wel mee'). Ik begon me er steeds meer aan te ergeren. Jullie weten vast wel hoe dat gaat, jij bent de enigste die het ziet en de rest loopt eromheen alsof je gek bent. Dus als je dan out of the blue de vraag krijgt of je nog de kast geschilderd wilt hebben, spring je natuurlijk meteen op.

De TV kast hebben we - met 'we' bedoel ik natuurlijk Rob, maar ik doe al het denkwerk dus dat telt ook mee ;) - in de kleur Piombo van Carte Colori gezet. Dit is dezelfde kleur als op de luiken bij de toog en de houten pilaar, dus zeker iets dat binnen het plaatje valt. Het leuke vindt ik altijd hier aan dat de kleur telkens t-o-t-a-a-l anders overkomt. De ondergrond is zeer bepalend voor wat het resultaat betreft. Deze kan dus soms verrassend uitvallen. Goed verrassend, wel te verstaan. Normaal houd ik helemaal niet van verrassingen, maar doordat alles goed bij elkaar past en net iets anders van kleur is, spreekt elk object voor zichzelf. In cohesie met de rest natuurlijk. Heerlijk vind ik dat. Niet alles hoeft symmetrisch of precies gelijk te zijn, een beetje leven in de brouwerij!

Ook de servieskast moest eraan geloven. In eerste instantie had ik het idee om deze in een bruintint te schilderen, maar toen er tijdens het opruimen van de schuur nog een pot Industrial Grey tevoorschijn kwam.... Het is zonde om een nieuwe pot te kopen als je er nog eentje hebt staan, toch? Omdat het een muurverf is, is de kast heel mooi mat geworden. Dus geen blauw en oranje voor mij meer! Het brengt gelijk een rust met zich mee.

Ook iets wat totaal op zijn plek is, is deze nieuwe lamp die ik gekocht heb bij Arianne van Sober & Stoer Wonen. Ik was al een tijdje opzoek naar een vervanging voor de Ikea lamp. Toen ik deze tegen kwam was ik gelijk verkocht. Dit is de lange versie. Je hebt ook nog een kleinere, maar ik vond juist de lengte van deze, met de dunne poot in combinatie met het smalle kapje erg mooi (het kapje komt ook bij Arianne vandaan. Als je het doet, doe het dan in één keer goed). Het voetje is van hardsteen en dus zeker geen kattenpis om mee heen en weer te sjouwen (Rob kan dat beamen, half Amersfoort mee doorgelopen met een lampenpoot in z'n nek... *zucht*).

Al met al een goede besteding van tweede pinksterdag. We moeten vaker zulke dagen hebben.... ;)

liefs, Marjan