zondag 27 september 2015

Cultuursnuiven II


Dochterlief haar academie is deze vakantie verplaatst van Amsterdam oost naar het centrum van de stad. Dus om te weten hoe ze naar haar nieuwe plekje moet komen, deden we een klein 'testrondje'. Eerst naar het Centraal en dan met de Metro naar Waterlooplein, klein stukje lopen en zie daar geen vuiltje aan de lucht. Iets meer reistijd, maar nog steeds makkelijk te bereiken.


Ja, en als je dan toch bij het Waterlooplein bent, dan meteen maar even rondkijken. In mijn jeugd, ik weet hoe oud ik nu klink maar sorry, was het plein echt dé hipste plek om te zijn. Je kon er van die geweldige dingen kopen en je voelde je héél wat als je kon zeggen dat je het 'op het Waterlooplein had gekocht'. Nu was het grootste gedeelte, als ik heel eerlijk ben, alleen maar troep.


Omdat ik natuurlijk naast het wonen ook een groot handwerkfanaat ben, had ik een bezoekje gepland aan wolwinkel de Afstap. Dit winkeltje had ik online ontdekt en daar al de mooiste Rowan brei- en haakboeken besteld. Deze brei- en haakboeken zien er bijna als modeboeken uit. Zo mooi is alles gestyled (en is zeker net zo inspirerend voor het huishouden met mooie sobere reportages en ingewikkelde kabeldekens). Rob diende als gids, want ik ben nu eenmaal niet gezegend met een goed gevoel van links en rechts.

De winkel zit echt midden in het oude gedeelte van de stad. Een vriendelijke kraamhouder hielp ons iets op weg en Rob deed met Google Maps de rest. Maar ja, als je de verkeerde straat invoert kom je alsnog niet daar waar je wezen moet.....


De winkel zit in de Oude Leliestraat en Rob dacht in de Nieuwe Leliestraat. Dus dochterlief en ik netjes door heel Amsterdam gelopen om op de Nieuwe Leliestraat te ontdekken dat er toch écht geen winkel zat. Gelukkig zaten er 2 vrouwen buiten koffie te drinken (er was helemaal geen winkel namelijk in deze straat) en konden zij ons weer verder op weg helpen. We hadden ongeveer 2 bruggen te ver gelopen. Geeft niets hoor Rob, de omgeving was heel mooi. Uiteindelijk kwamen we waar we wilden zijn en heb ik nog een paar mooie boekjes mee kunnen nemen.


Toen we weer terug naar het Centraal gingen, werden wij door dochterlief getrakteerd op een Starbucks. Want dat had ze haar vader al héél wat keren beloofd als ze samen naar Amsterdam gingen, maar hij had er nog nooit één gehad. Om nu een half uur extra op je trein te wachten alleen voor een koffie dat doet Rob niet. Nu kon hij er eindelijk van genieten. En toen heel snel naar huis. Met Starbucks in de hand.

Ik heb wel weer even genoeg Amsterdam gezien. Als geboren Amsterdamse zou je denken dat ik het altijd heerlijk vind om weer eens een dagje terug te gaan. Maar helaas, niets is minder waar. Geef mij maar lekker de rust van ons dorp!

liefs, Marjan

dinsdag 22 september 2015

Cultuursnuiven I


Met een dochter die Cultureel Erfgoed studeert, is het nog al logisch dat wij in de vakantie een aantal musea bezocht hebben. Nu vind ik het ook geen straf hoor en hebben we altijd een lijstje klaar liggen met dingen die we graag willen zien. Niet dat het er altijd van komt, maar we proberen altijd zoveel mogelijk tentoonstellingen te bezoeken die op ons lijstje staan (niet alleen in de vakantie maar ook daarbuiten natuurlijk).


Ons eerste uitstapje deze vakantie was naar Apeldoorn. De tentoonstelling van Sisi: Sprookje & Werkelijkheid in Paleis het Loo (nog te zien t/m 27 september) stond al een hele tijd bij ons hoog op het verlanglijstje......

Al sinds mijn jeugd ben ik een groot fan van de film SISSI en alles wat er omheen hangt. Ik heb de films al ontelbaar keer gezien en ook de boeken gelezen. Toch moet ik nog altijd huilen als ik kijk, erg hé. Dit virus heb ik mijn meiden ook meegegeven en zij vinden het dus net zo geweldig als ik (en tranen stiekem lekker met me mee).

Rob en Jack mochten ook mee. Ik bedoel naar Apeldoorn hoor. Zij mochten heerlijk wandelen in de mooie omgeving. Ook geen straf dus!

Helemaal opgetogen gingen we op pad.


De tentoonstelling wordt gehouden in de westvleugel van het paleis. Via een munt kun je het poortje openen en betreed je de wereld van Sisi. Het eerste wat opvalt is het verschil van spelling. Voor de film gebruikt men 2x een 's' in haar naam (omdat dat er mooier uitziet, vonden ze). Je mocht helaas geen foto's maken.


We hebben heerlijk door de tentoonstelling gelopen. Ieder in zijn eigen tempo en af en toe gezamenlijk. Je komt van alles te weten over het leven van de echte Sisi. Hoe erg ze met haar uiterlijk en slanke lijn bezig was. Hoe depressief ze was en wat een leed ze in haar leven te verwerken kreeg. Geen zoete hap als de film dus.


Hoe grappig is het dan als je buiten staat en elkaar aankijkt en vraagt, wat vond jij ervan?
Het bleek dat we allemaal het gevoel hadden van 'ja, wel leuk maar.....'.

Veel dingen die getoond worden zijn nagemaakt. Wel van hoe en wat Sisi had, maar ja, nagemaakt. Dat gevoel bleef eigenlijk overheersen (ook al zou het zeker geen straf zijn om één van die Swarovski stenen om je nek te hebben hangen).


Het paleis hebben we al vaker gezien, dus dat stond niet op het programma. De tuin vinden we altijd mooi om doorheen te wandelen. Dochterlief heeft daar dan ook veel foto's van gemaakt (als je dan tóch je camera hebt meegenomen....).


Daarna naar Rob en Jack die inmiddels ook terug waren bij de auto.
Jack was helemaal afgepeigerd en heeft de rest van de dag alleen maar liggen slapen. Arm ding.

Wat wij nog meer hebben uitgehaald vertel ik jullie in een volgende post....

liefs, Marjan

zondag 6 september 2015

De Veranda


Mijn herfstkriebels bleven niet alleen in de kamer hangen maar waren de afgelopen week ook op de veranda te vinden.


Al een tijdje leek het mij leuk om de schouw -die op de veranda staat- bij ons in de slaapkamer te zetten. Maar ja, hij is van zandsteen en verlijmd. Dus niet iets wat je even oppakt en naar boven sjouwt..... Gelukkig viel het heel erg mee om hem los te krijgen (natuurlijk makkelijk gezegd als je er niet zelf aan staat te sjorren, maar dit keer is Rob het met me eens!) en heeft Rob hem naar boven gebracht. Met ietwat tegenzin, dat wel, want "Wat moet je nu met een schouw in je kamer?". Daarop kom ik binnenkort terug, want we hebben het nu over de veranda.


Om meer ruimte te creëren had Rob het brocante tafeltje een plankje kleiner gemaakt. Wat een verschil in breedte geeft dat! Het is maar 1 plank maar toch....


Op de plek van de haard kon mooi de Franse kleptafel staan met een stoel erbij. Zo is er genoeg zitplek voor iedereen. Dat is wel zo handig natuurlijk. Maar ach, soms moet een zitplek helaas opgeheven worden in naam van sfeer en stijl en stoer en sober. Niets aan te doen. ;) En ik heb nu ook een mooie plek om mijn thee kwijt te kunnen. Ook wel handig.


Uit de kamer had ik nog een krukje over en die past perfect naast de bank.


Zo is uiteindelijk een heerlijk sfeertje ontstaan met veel kaarslicht. Zeker met de al wat donkere avonden vindt ik dat erg gezellig staan.

liefs, Marjan