zondag 19 februari 2017

Schuiven is een werkwoord

Gelukkig nieuw jaar! *ahum*

De staart van 2016 gaf al een goed beeld van de gekte die begin 2017 zich verder zal gaan ontwikkelen. Met beide dochterslief die tegelijkertijd aan het afstuderen zijn, met een zus die steeds minder zus wordt en steeds meer een Alzheimer-patiënt en een lichaam die het woord 'nee' een nieuwe betekenis heeft gegeven. "Het is dan ook niet gek", zegt Rob, "als je 's avonds gewoonweg met een zak chips op de bank (of in mijn geval natuurlijk stoel) naar Poirot of Miss Marple wilt gaan kijken." Voor mij geen goede voornemens dit jaar. Althans, een blogje meer moet er toch wel van af kunnen. Ten minste...


Wie wilt er nou na een hele zondag te hebben gelezen over het demusealiseren van de verloren primaire kenmerken van het kledingstuk binnen de tentoonstellingsruimte nog een uur langer achter een lichtgevend scherm spenderen om een blogje op te stellen?! Daarbij, ik had niks nieuws te melden. Natuurlijk is er wel geschoven en hebben nieuwe acquisities plaatsgenomen in het huishouden (niet te min een échte neppe Mona Lisa in de keuken). Maar ik had er de puf niet meer voor om elke nieuwe beker of lamp voor te stellen aan het internet (ik bedoel, daar is Instagram nu toch voor? @marjanbroek *knipoog*).

Mona voelt zich al helemaal thuis...


Maar goed. De drukte is gaan liggen, ik kan nog steeds geen kant op en na zoveel reacties op Instagram op mijn laatste post, zou het haast tegendraads of rebels zijn om stug in mijn eentje chips te blijven eten op de stoel (alhoewel dat natuurlijk nog steeds erg lekker is). Dus bij deze nodig ik jullie virtueel uit: pak een zak chips (het is ten minste al februari en, zoals het meestal gaat met die goede voornemens, zijn de meeste al lang en breed gesneuveld) en neem plaats!

 The seat for your ride, sir...


Zoals de goed oplettende kunnen zien zijn een paar objecten, sinds de laatste blogpost, ietsjes verschoven. Een beetje naar links. Een stukje naar rechts. Niets extreems... ;)

liefs, Marjan